sa pagitan ng Langit at Lupa

Tanghali na ngayon ng maisipan kong magsulat, ewan ko ba kung bakit tumama na lang sa isip ko na magpost ng bago e samantalang ang tagal ko nang hindi nagsusulat. Ilang taon na din naman ang lumipas at eto, kasal na ko at ang masasabi ko lng e mahal na mahal ko ang asawa ko. Nagkabunga ang aming pagmamahalan ng isang napakagandang baby girl...si Cahj Xiana.

Ipinanganak sya nung November 12, 2011...at sasabihin ko sa inyo na totoo pala ang "love at first sight". Nung una kong makita ang anak ko, hindi sya gumagalaw at hindi din umiiyak. Kinabahan ako sa nakita ko, dahil first timer maging tatay...hindi ko alam ang gagawin ko.

Masarap at masaya pala ang maging magulang...sa ngayon dahil baby pa sya. Iniisip ko nga na sana e maging mabait na bata yung anak ko paglaki nya. Ayoko sana matulad sya sa mga nakikita kong bata ngayon na laman ng kalye, parang walang pakialam sa mundo. Kasi naman nung kabataan ko e hindi ko nakita yug sarii kong ganun ang gawin ko maghapon. Bata pa lang ako e tumutulong na ko sa masipag kong ina. Alam ko na ang resonsibilidad ko noon bilang anak at malaki ang pasasalamat ko sa mga magulang ko dahil pinalaki nila akong ganito...na basag ang pula, hehehehe. Joke lang.

Paano ko ba masasabing mabuti akong magulan kung ganitong first timer pa lang ako...=)
Siguro hindi naman masusukat yun kung nabibigay ko lahat ng gusto nya dahil nung panahon ko e hindi ako binilhan ng nanay ko ng "Family Computer". Dahil makakasira daw yun ng pagaaral. Baka daw kasi maghapon na lang kami maglaro kaya hindi ko na lang pinilit kasi nakikilaro ako sa kapitbahay namin pag-weekends. Solve na din ako, tipid pa sa kuryente..hehehe.

Paano ba masasabing mabuti ang isang anak? Syempre parang sa skul lang din yan na may "grado" ang bawat kilos? Na halos batayan sya ng mga mata mo hanggang sa makatulog sya. Tapos antayin mo magising para bantayan ulit maghapon.

O sige, medyo nasiyahan na ko....next time ulit. Magandang araw!

Taxi driver at Mirinda

Panibagong panahon nanaman sa pagsapit ng tag-init. Hindi nanaman mapigilan ang pawis na panay ang labas sa balat kong kalabaw na maya't maya ay pinupunasan ng panyong basang-basa na din sa pawis dahil nga sa madalas na paggamit dito. Hindi natin yun maiiwasan dahil tao tayo at normal na lamang sa ting lahat na meron tayong sweat glands na gumagana habang naiinitan tayo o kaya kapag kinakabahan... Pero naranasan mo na din malamang yung pagpawisan ng malagkit dahil sa hindi maintindihang nararamdaman sa tiyan na any time e pwedeng maglabas ng mabahong hangin o kung mas malala e mabahong bagay na pinaglipasan ng kinain sa maghapon. Hindi lahat ng tao sa mundo ay perpekto. Katulad ng nasabi ko kanina, hindi lahat ng tao naman ay pinagpapawian din. May sakit na tawag dun pero hindi ko alam ang tawag. Ang alam ko lang dun e hindi ka pagpapawisan kahit gaano pa kainit at gaano pa kalaki ang dinadala mong mabaho sa tiyan. Kita mo sa utot pa lang hindi na tayo perpekto dahil hindi maganda ang amoy nito. Nakakatawa nga lang kasi pag sa pampublikong lugar ka inabutan ng masamang hangin na galing sa south side ng katawan natin. Minsan nga may nasakyan kaming taxi habang papunta kami sa west avenue kung saan kakain kami ng hapunan. Medyo late na din yun kasi lagpas alas-dose na din yun. Pero ok lang kasi yung oras pa lang kami nakaramdam ng gutom. Binabaybay namin ang kahabaan ng kalye ng north Ave. Biglang nagkwento ang driver na kanina daw na medyo maaga e mataas ang baha sa harap ng SM. Dahil nga nung mahapon nun e ang lakas ng ulan. Sabi nya ay may umapaw daw na ilog sa QC. Nalaman ko yn pala yung nakwento kong umaapaw na ilog. Ang galing! Pagkatapos ng maikling kwento, bigla akong nakaamoy na hindi maganda na hindi dapat pinapaamoy sa pampublikong lugar na nasa pampublikong sasakyan na air conditioned at saradong saradong mga bibtana. Medyo natahimik ako at nakiramdam ng sandali. Malamang hindi naman sa akin yun kasi mararamdaman ko naman yun kung may ilalabas akong hangin sa exhaust fan ng katawan ko(wag kang tanga! lam mo kung ano yun!). Pagkatapos ng ilang segundong pakiramdaman namin sa loob ng taxi na sa bawat isip namin ay nagkakabintangan na kung sino ang salarin, biglang hininaan ng driver ang air-con. Hmm, kahinahinalang galaw yun di ba? Pero pwedeng nabahuan din sya sa naamoy nyang yun kaya minabuti nya na lang na hinaan para hindi na masyadong umalat ang nakakainis at nakakakabag na amoy! Magaling si manong driver dahil maganda an naisip nyang taktika! Kasi medyo sumaliwa ang bintang ko sa kanya. Bumaba na kami sa kakainan naming lugar at umalis na din ang kahina-hinalang driver. Sabay hirit ao nang tanong, "sino umutot sa iyo?" Lahat ng kasama ko ay tumangging umamin at sa tingin ko naman sa kanila ay hindi sila nagsisinungaling. Bigla na lang humirit ang isa na"amoy burger kaya!" sabay tawanan. Walang hiyang driver yun! Pinaamoy nya pa ata sa min yung minirienda nya! Pero at least hindi sya madamot... Pagdating naman sa pinoy, laging masisingit sa menu for the day ng isip nila ang merienda. Kahit na gabi na dumating ang bisita mo sa bahay, e aalukin ka pa din ng "merienda ka muna" sabay abot ng isang basong juice o di kaya e isang basong softdrinks. Kung swerte ka pa at may ulcer ka, hindi kamakakainom kung walang itutulak. Sa nabanggit kong mga kwento sa inyo sa mga nakaraang blog ko, meron kaming tindahan at meron namang bakery ang nanay ko. marami akong napapansin sa mga bumibili sa dalawang tindahan na nabanggit ko. Meron dyan magasabi ng "pabili nga po ng merienda!" Dahil parehas na nagbebenta ng mga kutkuting pang merienda, magiisip ka din na kung anong merienda yung gusto nya? Sa tagal ng palalarawan nang gusto nyang bilhin, malalaman mo din dahil ang tinutukoy nya pala ay yung softdrinks na MIRINDA! Isang letra ang dinagdag nya at nagiba na nang kahulugan. Nasaan ang mali dun? Nasa tao ba na nagbabasa o sa mga nagturo sa kanya? Pwedeng parehas dahil kung walag nagtatamang tao o tamang pagiisip tungkol sa produkto ay bale wala din pala lahat. Kung sa bagay ay hindi lang naman sya ang nagiisang ganun. Marami na rin akong narinig na kaparehas nya. Katulad ng madalas na nating naririnig na "pabili nga po ng colgate, yung close-up po!". At pagtinanong mo pa nang ung "ano ba talaga? Colgate o Close-up?", magagalit pa sya at sasabihing "sabi ko nga close-up"... kakainis lang/ kaw pa yung nagmukhang tanga. Marami pang nagkakamali dyan tulad ng "pabili nga po ng Pampers, ung Care o kaya E.Q.!" na dapat sabihing "diaper" imbes na "Pampers" dahil brand yun ng ibang diaper. Minsan gusto ko din sila itama pero parang hindi ako makakuha ng tsempo dahil baka mapahiya din sila sa ibang taong bumibili kaya hinahayaan ko na lang din. Eto pa ang isa, "meron po ba kayong Payless na Lucky Me?" Nakita mo ba yung mali? Kungpapakinggan mo sya e parang konyo kasi iningles nya pa yung "mura" na "Payless". Pero brand pa din yun ng ibang instant noodles na mabibili pa din hanggang ngayon. Kasi naman noon pa yung brand na yun. Siguro yun yung brand na unang nakilala ng mga ninuno nung bumili nun...hmmm. Napapangiti na lang ako ng palihim kasi nga naman e parang ang kulit pakinggan di ba? Hindi ako natatawa dahil mali sya, kakaiba lang kasi. Bwahahaha! Hindi pa dyan matatapos yan, katulad ng Chuckie( chocolate drink na gawa ng Nestle) na hihiritan ka ng bumibili ng "pabili nga ng Chuckie ( na ang pagkakabigkas nya ay Chuuuuki! Halos humaba na yung nguso nya na parang humihini ng kiss!)", "pabili ng po ng U2, yung apple ha tsaka malamig (sabay turo sa sa C2 red na nasa display freezer. Palibhasa yung letrang "C" sa bote e medyo nakatagilid kaya ewan ko kung panong basa ang ginagawa nila.)", "pabili nga ng lumpia,magkano?(pero ang tinuturo e hopia) Sabay kagat at maririnig mo pang sarap talaga ng lumpia!" Kelan nga lang ay may bumili ditong mama at sabi nya,"meron ba kayong "bread crunch"? habang sumisenyas pa yung mga daliri nya na parang may kinakapang buhangin! Sa pagkakaalam ko e "bread crumbs" yun. Yun bang durog na tinapay na ginagamit sa mga piniritong para maging "crunchy". Ayun! Malamang dun nya nakuha yung pangalan nun, oo nga naman..crunch. Kaya bread crunch. Marami pag iba katulad ng "pabili nga ng RJ" imbes na "RC" na softdrinks din. "Meron kayong Shellane na M-gas?", na alam nating ibang brand nanaman yun di ba? "Chicken breeding nga!", ano ba hinahanap nya? Yung mga lahi ng manok? Na dapat naman ay "breading". "Magkano sa Extra Joss?(na binibigkas na juice..hmm. Haba nguso din sya malamang)", "May Matador ba kayo na long nick?(di ba "long neck"? Bakit ang diin ng pagkakasabi na parang sinasakal nya yung leeg ng bote? Meron pa yung mga nakakalokong tanong tulad ng "may itlog ba kayo?" na hindi ko alam kung pano ko sasagutin!, "meron kayong mani? Yung happy?" na mas lalong mahirap sagutin para sa kin. San ka makakahanap na maayang mani? Sa Mabini at Quezon Ave. lng na alam kong lugar na makakakita nun, may free pang sakit! Alam ko na mas marami pa dyan bukod sa mga nabanggit ko. Kung baga sa kwento e hindi pa nalilipol lahat ng may ganitong klaseng sakit. Kasi para sa kin e sakit ito na nakakahawa at nakakaawa. Nakakahawa kasi kung araw-araw mo itong naririnig ay pwede mo na din makuha ang tono nila o mga pananalita sa dahilang pwedeng nangaasar ka lang o madali kang maimpluwensyahang tao. Nakakaawa kasi alam naman nating mali na yung mga salitang natutunan nila pero bihira lang ang taong sumusubok tumama ng kanilang pagkakamali. Kasi naman e halos kaibigan o kamag-anak lang ang madalas naglalakas ng loob na umunawa at sumubok itama ang mga pagkakamali nating mga tao. Sa bawat salita na binibitawan natin o sinusulat man, mabawaan man o madagdagan ng letra e iba na ang ibig sabihin. Tulad ng buhay ng tao, alisan mo o dagdagan ang mga nasa paligid nya, magiging iba na din ang kabuluhan ng buhay para sa kanya dahil iba pa din ang nakasanayan na. Sa mundo naman ng mga tsismosa, ang dagdag-bawas sa mga kwento ay natural na kaya wala akong pakialam, nangaasar lang ako...hehehehe. Sana minsan maisip natin na ang kakulangan ay sobra din. Sobra kasi nasosobrahan na ang kamangmangan ng ibang tao, ang alam ko dapat habang tumatagal ay tumatalino tayo dahil sa mga imbensyon para sa tao na gawa din tao. Pero parang tayo din ang may kasalanan kung bakit nagkukulang tayo. Kasi masyado na tayong kampante sa mga nangyayari sa tin. Minsan lang magmahal ang bawat tao, kaya ba nating ibigay ang kalahati ng pagmamahal natin sa kapwa natin? Siguro pagnangyari yun, maraming matutuwa...kasama na ang Diyos. Magandang araw...

Si Juan Tamad at si Juan Tanga

Paggising ko kanina e hindi ganong malamig at maliwanag na...sumikat na pala si pareng araw at nawala na din ang ulan. Pero paglabas ko, medyo may mga ulap na maitim sa di kalayuan. Mainit nanaman at malamang pawis an kalaban ngayong araw. Kumpara kahapon, ang lakas ng ula. Maaga ako nagiing at nagaabang ng balita dahil baka wala kaming pasok. Sayang kasi ang sarap humilata pagmalamig ang panahon. Kaya nakatutok ako a balita. Alas-otso ang pasok ko, pero alas-syete na at wala pang binabalita tungkol sa pagkansel ng skul namin. Halos lahat ng skul sa maynila ay nagkansela na pero ang sa min ay hindi pa. Tanging high school at elementarya pa lamang ang kinansel nila. Minabuti ko na lang na tawagan ang aming magaling na eskwelahan para ako na lan mismo ang makaalam. Dahil sa swerte ako, tinawagan ko. Sa kamalasan, walang sumasagot. Hindi na lang ako nagdalawan isip na maligo at magbihis para pumunta dun. Tutal malapit lang naman ang skul sa bahay namin, pwede akong umuwi kagad kung sakali mang makansela ang pagpasok namin. Dahil hindi ako sanay na may dalang payong, jacket na lang ang dinala ko panlaban sa ulan. Pero madilim talaga ang langit. Parang bigat na bigat na sya sa bitbit nya at gusto na nyang ibuhos sa ulo ng mga taong papasok. Habang naglalakad ako papuntang sakayan, sumasabay ang paglakas, unti-unti, dahan-dahan...pumara na lang ako kagad ng fx para makapunta na kagad sa pwedeng masilungan. Di nagtagal bumuhos na nga ang galit na galit na ulan. Sakto naman sa bababaan ko ay may mga tindahan na pwedeng masilungan. Nagpahinga lang ako konti at bumwelo....1...2...3....takbo! Direcho sa sakaya naman ng tricycle papuntang skul. Medyo natamaan ako ng mga patak pero ayus lang...hindi naman masaket. Sa pagbiyahe nang sinakyan ko papuntang skul, ang sabi ko ayus na at least nasa loob na ko ng tricycle. Pero habang umaandar, may napansin ako na nakadikit na maliit na sticker sa gilid ng bulok na tricycle. Ganito ang nakalagay: "Kailan mo ako kakausapin?" -Jesus- Bilib na bilib ako sa taong nakaisip nun. Biruin mo, napakaiksi nang nakasulat pero ag lakas ng epekto sa taong makakabasa nito. Pwera na nga lang kung tanga ka at walang pakialam sa mga paniniwalang relihiyon. Ang galing di ba? Nung nabasa ko yun ay hindi naman ako masyado naapektuhan dahil tuwing gabi,pagkatapos ng maghapon ko ayhindi ako nakakalimot na kausapin sya. Nagpapasalamat ako sa mga biyaya na binigay nya at ibibigay pa sa araw na yon. Humihingi din ako ng tawad sa mga kasalanan nagawa at magagawa ko. Pinagiingat ko din ang mga pamilya ko at mahal ko sa buhay. At paggising, nagpapasalamat dahil buhay pa ko at hindi ako naihi sa higaan ko(oi! nung bata pa ko nun...). Hindi ko na namalayan na malapit ala ako at wala palang trapala yung gilid ng tricycle...atun, basa ang kalahati ng short at sapatos ko nung pumasok. Ang nakakainis pa, baha pa sa mismong gate ng skul namin. Badtrip tong skul na to! Ang tagal ng problema ang baha na yan pero hindi pa rin masolusyunan! An taas naman ng sinisingil sa ming mga estudyante pero hindi magawa-gawa....bwiset! Pagpasok ko ay iilan lan di ang pumasok. Wala pa kami sa kalahate....yung mga andun e mga basa din sa ulan tulad ko. Tuloy pa rin ang klase..... Ewan ko ba kung tanga lang sila kasi alam naman nilang pwedeng may mangyaring hindi maganda kapag malakas ang ulan pero hindi n nila iniisip yun basta't may sweldo sila. Hindi kaya tamad sila kasi tanga sila o tanga sila kaya tamad sila? kaw na lang magisip nun dahil ma iisipin ko pa yung gustong makipagusap sa kin na may saysay....yung tinutukoy nung sticker....magandang araw.

danggit at piniritong itlog

Sarap ng gising ko kanina dahil bkod sa umuulan, e nagalmusal ako ng itlog at danggit. Sarap di ba? Alam naman natin na isa yun sa mga masarap kainin sa malamig na umaga. Kasama na ang isang tasang mainit na kape. Masarap matulog talaga pagumuulan...paggising mo e pakiramdam mo parang nabugbog ka ng mga lasing sa sakit ng katawan mo. Siguro dahil matagal ka nang nakahiga kaya ganun ang pakiramdam. Pero ako minsan malungkot pag-umuulan. Ewan ko ba sa sarili ko, ano naiisip ko. Dahil kaya parang lumuluha ang langit at nakikisimpatya ako? Simula kong naramdaman ang lungkot na yun nung bata pa ako. Mahilig kasi akong sumilip sa bintana nung bahay namin. Habang naliligo sa ulan at naglalaro ang mga pinsan, ako naman e nagmumukmok sa amin. Hindi din kasi ako nasanay na naliligo nun sa ulan..pero isang beses nasubukan ko nun. Inaya ako ng lolo ko na maligo sa ulan. Sumama naman ako, pero malupit yung nangyari nun. Bumaha sa sobrang lakas ng ulan. Walang tigil yun simula umaga gang tanghali...kaya umapaw yung malapit na ilog sa min (sabi nila dati ilog yun, ngayong lumaki na ko nalaman ko kung ano yun. Hindi ilog kung di kanal!!!eeww!!!). Maraming nagsilutag na dalag at hito na hindi ko naman alam kung an galing yung mga yun. Sa taas nang baha, nagmistulang isla na lang ang bahay namin. Pasalamat na lang kami at may 2nd floor ang bahay namin. Malamang nasira na lahat nang gamit namin pagnagkataong wala. Nagtulong-tulong ang mga tito ko at lolo ko para maakyat lahat ng pwedeng masira ng baha. Habang kami naman ay nasa hagdan na lang dahil pinatigil na kami maligo sa ulan dahil nga bumaha na. Ang dami ko ngang nakitang lumulutang sa baha, may bubwit na pilit na lumalangoy hanggang sa malunod dahil wala na syang makapitan, mga balat ng kendi at junkfoods na mkang pamilyar sa ming magpipinsan(dun ko nga naisip na talagang bumabalik ang basurang tinatapon mo..), mga kahol at plastik na hindi nami alam kung san galing, mga tito naming lumutang lutang dahil naghahanap ng mga gamit namin na pwede pa masagip at kung anu-ano pa na hindi namin malaman dahil medyo malayo at mabaho(ano kaya yung lumulutang na mabaho?? eew ulet!) Hangggang sa tumigil na ung ulan at unti-unti nang nawala ang baha. Nakatulog na kami magpipinsan nun at paggising namin e parang walang nangyari. Bukod lang dun sa mga natirang tubig sa loob ng bahay at putik dahil sa mga nabasang lupa sa labas ng bahay. Yung mga tito ko nunnagaayos na nang mga gamit. Binabalik na nila sa dating pwesto yung mga inakyat nilang gamit. Hindi pa kami pinaglaro nun dahil nga sa maputik pa sa labas at baka daw magdumi lang kami. Pinalipas na lang namin ang gabing yun at pagkatapos maghapunan e natulog na kami. Kinabukasan umaambon nanaman at syempe masarap nanaman magalmusal dahil malamig ang panahon. Nagluto ang lola ko ng tuyo at piniritong itlog. Nagsangag din sya at sabay-sabay kami nagalmusal. Masaya yung umaga na yun kahit na umuulan ulit kasi nagkukwentuhan kaming lahat tungkol sa nangyaring baha kahapon at syempre may masarap na almusal. Nagpaplano nga nanaman sila kung ano gagawin nila pagbumaha ulet. Pagkatapos namin kumain, nagayos na ulet sila nang gamit dahil lumakas na naman yung ulan. At katulad nang inaasahan, umapaw nanaman ang tinatawag nilang "ilog" at parang boracay nanaman sa min. Pero ma mabilis na ang pagligpit nang mga gamit dahil alam na nila ang gagawin. May nagaabang palang surpresa sa ming magpipinan...abi ng lolo o may gagawin daw kami. Nagtaka kami at bakit may bitbit syang malaking styropor. Parang styro na pinaglagyan ng mansanas pero ung iang bahagi lang ang dala nya at isang malapad na kahoy na kamukha nung pamalo sa min ng nanay ko. Nagkatinginan kami magpipinsan at nagkatanungan...ano kaya yun? E wala namang lamang mansanas...para san yun? Sabay sabi n lolo ko,"o, isa-isa lang ha? Sino gusto mauna?" Syempre walang nagtaas ng kamay dahil hindi naman sya titser, at tsaka inisip namin baka gusto lang magpower trip ni lolo at naghahanap nang mapapalo sa ming magpipinsan. Dahil walang umimik, pumili a lang si lolo at ako ang mapalad o di kaya ay malas na napili. Napalunok ako, kinabahan dahil baka nga hatawin ako sa pwet ng kahoy habang naadapa sa styro. O kaya maglalarro kami nang labanan,gagawin kong panangga yung styro habang sya naman e may kahoy na espada. Lugi ako dahil depensa lang ang gagawin ko habang sya naman e hahatawin lang ako nang hahatawin hanggang sa tamaan...hehehe. Yun yung mga naglalaro sa isip ko habang papalapit ako sa lolo ko. Pero nagkamali ako, pinahawak nya sa kin yung kahoy na malapad na mukang pamalo ng nanay ko. Inisip ko baka binaligtad nya ang plano, baka akin ang espadang kahoy at kanya ang pananggang styro...pwede! Mas malaki ang tyansa ko na hindi masaktan. Pumorma na ko na parang gladiator at nagiisip na nag unang atake...nakatingin lang ang lolo ko sa kin na parang may pinaplano ding pagatake. Sabay abi nang...."hoy, ano pa ginagawa mo? Lumapit ka na dito at bilisan mo dahil marami pa kayo!" Kinabahan ako dahil baka naiinip na sya at gusto nya kameng talunin lahat gamit lang ang mahiwagang styro. Agad akon lumapit na puno nang alerto sa isi ko dahil hindi ko mabasa ang gagawin nyang atake. Paglapit ko mismo sa harap nya e bigla akong binuhat at nilapag ako sa styro na lumulutang baha...medyo natakot kasi umuuga yung styro kahit hawak nya sa magkabilang gilid. Teka, parang mali yung iniisip ko kanina ha? Gagawin pala naming bangka yung styro at sagwan naman yung kahoy....ang galing! Para na kamin pirata! Ang galing talaga nang lolo ko, nakapaglaro pa din kami sa baha! Lahat kami ay nakasakay sa bangka ni lolo at natapos ang maghapon namin ng masaya at pagod. Paggising namin ay may kasamang panghihinayang dahil sumikat na ang haring araw. Wala nang ulan, wala na ring aapaw na ilog, wala na ring baha, wala na ring lulutang na basurang piagkainan naming kendi at tsitsirya, walang styrong bangka.....kasabay na nang pangarap na makakasakay ulit ako sa syrong bangka ni lolo dahil nawala na din sya. Kasabay ngayon ng paglaki ko na imposible nang magkasya sa isang bangka na gawa sa styro. Malaki na din ako para sa laro. Tinuro lang ng lolo ko na pwede pa din maging masaya sa malaing unos. Ang isang problema ay kayang takpan ng maliit na kasiyahan. Basta marami lang ang nakapaligid sayo, kasama mo ang mga taong importante at mahal mo sa buhay, ayos na ang lahat. Habang ginagawa ko to, nayon ko lang naisip lahat kung bakit ako malunkot pagumuulan. Pero napapwi ng masarap ng almusal gaya ng tuyo at piniritong itlog.

pusacat

Galit na galit na ermats ko dahil dumadami na ung pusa sa mi. Ewan ba nila kasi ang dami nang nakatambay na pusa sa likod bakery nila mama. Kasi nga naman e madali din dumami ang pusa. Kung may naririig kang ngaw-ngaw ng pusa sa bubungan nyo pag gabi e yun na ang palatandaan na dadami na sila. Ok lng naman sana ang pusa kaso nga lang e para ka na ding ngampon ng tao sa takaw kumain. Pati yung mga nakatabing pagkain na hindi naman sa kanila e pagnaabot nila e touch move na! Kanila na yun ke magalit ka o hinde! Pati yung mga tindang tinapay nila mama sa bakery e pinupuntirya pa. Makakakita ka na lang ng kagat ng usa sa mga tinapay kaya nasasayang lang dahil itatapon na lang yun. Pero may napansin akong gamit nila sa buhay...kalaban sila nang daga! Oo, alam natin yun simula pa lang nauso na sila Tom en Jerry. Dahil nasa bakery na sila nakatira, malamang teritoryo nila dun at walan tumitirang "mabait"(daga) dun! Hehehe...wala akon nakikitang daga na pakalat-kalat dun. Kung meron man e malamang may sakit na sa puso yun dahil sa mga nagaabang na pusa sa loob at labas ng bakery! Ang galing di ba? Makikita mo na lang sila na pasabit-sabit dahil hindi na sila makababa sa takot. Pero nakita ko ang logic...kapag hindi sila nakababa, wala sila makukuhang pagkain. At pagnangyari yun, mamamatay sila sa gutom at yun na ang katapusan nila. Pero inis pa din ag ermats ko. Mas nakikita nya ang kiraan ng pusa a tindahan kesa sa maandang dulot nito sa pagtira sa min. Misan nga e nag-power trip yung ermats ko at pinalagay sa sako yun mga kuting para ipatapon...lumipas ang gabi at pagdating ng maga....Hala!!! andun na ulit sila! hehehe...matalino nga daw ang pusa pagdating sa mga daanan. Madali ila nakatatanda ng mga psikot-sikot dahil na din sa paggala nila sa mga bubong tuwing gabi. Nalalaman nila ung amoy g bahay nila. Tsaa pagjumebs ang pusa e mas malinis pa sa aso dahil ang pusa ay marunong maglibing nang sama ng loob nila. Yun nga lang talagang mabaho...hehehe. Kung susubukang ipunin ang 1 toneladang tae ng pusa at ipalaman sa misile e pwede nang panlaban a chemical war! Ganun kabaho....as in. Pero may natatanging pusa dun sa bakery na nakatawag ng pansin ko. Kulay orange na pusa na laging nakapwesto sa ilalim n estante ng tinapay. Ewan ko kung bakit ba gustong-gusto nya dun. Hindi naman sya nanungulimbat nang mga tinapay dun. Hanggang sa nalaman ko kung bakit..... Napatambay ako malapit dun sa estante a tinatambayan ng pusang ewan ko kung ano trip. Nakatayo lang ako nun nang biglang nanalmot yung pusa sa paa ko! Abay bwiset na yun at pinadugo pa yung hinlalaki ko sa paa! Pinagpapalo ko nga habangkumakaripas sya nang takbo. Yun pala ang trip nag pusang rugby....ang mangalmot! Hindi lang pala ako ang nakalmot nun, pati pala yung mga tindera sa bakery e nasampolan na nya sa paa din. Ayun at nalaman ko na din ang dahilan kung bakit sya andun kaya nanahmik na din ako at hindi na din ako tumambay malait a kanya at baka maisahan nanaman nya ko. Kagaya ng iba, nabntis din sya at nanganak ng madaming kuting. Naimbyerna nanaman ang nanay ko at balak nanaman ipa-salvage yung mga kuting. naisip ko....teka may tindahan nga pala kami...at maraming "mabait"(daga nga!) dun sa min. kelanga ko ng secret weapon.....kelangan ko ng PUSA! Kinahon ko na kagad yung isa at inuwi ko sa tindahan namin(hindi na yun sa bakery ha!) para maghasik ng lagim sa mga daga! Pagdating sa min ay pinakawalan ko na kagad ang kuting at agad na nagtago a sulok dahil takot na takot. Malamang nanibao kasi sya dahil wala na syang kasamang pusa, puro tao na lang. Hinayaan na lang muna namin sya dahil baka namamahay pa sya gang a mga ilang araw e nakikipaglaro na sya sa min. At dun e binigyan namin sya nang pinakamalupit na pangalan ng pusa na naisip namin....MUNING! Medyo ordinaryo ang pusang yun, kulay orange din na madalas kulay ng pusang gala. Medyo mahina sya kumain pero pagdating sa mga kalaban, astig sya! asama ko na sya nalilinis at sya ang bahala kung may tatakbong ubwit. Basta abangers lang sya...magaling! Para akong ngtrain ng tigre...hunter ang daing ni muning. Madalas na sya nakakahuli ng mabait na kalaban hanggang sa mapansin namin na kumukonte na ang mga dagang dati e ngpipyesta sa tindahan namin. Nakakatuwa na si muning. Mahilig din sya maglambing. Panay ang kuskos nya sa paa namin pero minsan e nakakainis na din dahil busy kami dito at wala pa kaming time makipaglaro. Mukhang naman nya din ang ugali ng nanay nya dahil mahilig syang tumambay sa estante namin at nangangalmot din. Pero iba sya, dahil sa kuting palang e parang naglalaro lang sya. Malambing ang mga kalmot nya, hehehe. Hindi nagtagal e napamahal na din sa min si muning dahil nga sa cute sya. Hanggang sa dumating ang araw na hindi namin inaasahan. Nawawala si muning! Hindi namin alam kung ano yung nangyari. Kasi pag magsasara kami e iniiwan namin sya sa tindahan na sinasara naman namin. Hindi ko naman namalayan kung nakalabas sya bago ko isara. Pero hindi naman sya katulad ng ibang pusa na gala dahil nga natatakot pa sya lumabas dahil may mga nakaabang na malalaking pusa sa labas. Baa mapatrobol lang sya. Lumipas ang mga araw at hindi na namin nakita talaga si muning. Naisip na lang namin na baka nakuha na lang yun nang mga dumadaang bata o aya ng mga intsik na gumagawa ng siopao. Ngayon anpalitan na namin si muning, kinuha ko yung kapatid nya na natira sa bakery. Ibang kulay at syempre....ibang pusa na din. Hindi ko maalis makumpara si muning sa bago. Parang mga politiko na pilit nagpapagalingan pero kaw dun ka pa rin sa subok mo na. Parang pagkain na uulit-ulitin mo dahil masarap kesa sa bagong labas na produkto. Parang buhay din ng tao na kahit anong mangyari e sa asawa ka pa din talaga babagsak dahil mas mahal mo sya kesa sa mga kabit mo. Kung pua nga e kaya tayong mahalin.....bakit hindi natin gawin sa kanila yung dapat. Ngayon ko lang naisip na sana nung nakiipalaro si muning e binigay ko na kahit yung maiksing oras na yun...........

Daga sa Squatter?

Medyo tinanghali na ko ng gising nun dahil sa pagod. Dumereho na ko kagad sa tindahan namin para magbukas. Sa araw-araw na buhay parehas lang ang ginagawa ko pagnagbubukas ng tindahan. magwawalis,maglalampaso, maglilinis at derecho na sa pagtinda. Kung may natira png pechay, masuwerte na may almusal ang mga alaga kong hamster. Kung wala naman e maglilibang na lang sila kakaakyat sa mga rehas ng kulungan nila hanggang sa mapagod, makatulog at makalimutan na ang gutom nila na nung gabi pa tinitiis(madalas na ata sila ngayon malipasan ng gutom dahil madala na lang sila nakatulala...).


May napasin din pala ako sa mga alaga kong hamster, pwede ko sila makumpara sa mga kapwa nating tao na nasa mababang
estado ng buhay(ung mga taong may bahay na gawa sa pira-pirasong kahoy, may gulong sa bubong at naglipana ang mga anak sa dami....alam mo na yun kung sino ang mga tinutukoy ko...).
Ang sinasabi ko ay yung mga tinatawag na "squatter". Yung mga hamster ko kasi ay hindi maseselan(hindi tulad ng ibang mga alagang hayop na parang sila na ang amo mo at parang ikaw yung alalay dahil mas mahal pa yung mga pagkain nila kesa sayo!!! Mga anak ng hayop talaga yang ma yan!!) Kasi naman kahit abutin na ko ng buwan bago magpalit ng kusot(ung mga retaso ng kahoy na pinagkiskisan) e ayos lang sa kanila! Parang ang dating e mas madumi, mas nakakatulog sila! ang tubig hindi problema dahil matagal din silang makaubos ng tubig. Sa pagkain naman e wala lalo sila talagang arte dahil kahit ano na mangangatngat e pwede, kahit papel, karton, mga tira-tirang gulay, buto ng kalabasa, mga prutas at kung ano-ano pa na pati kasama nila e kaya nilang ngatain(pucha dalawang hamster ko na ang namasaker sa loob ng kulungan at hanggang ngayon e wala
pa ring suspek! Walastik na yan, pati ba naman sa mundo g mga hayop e walang hustisya?? Kung sa bagay nasa pilipinas pa pala sila...hehehehe!).

Pero ngayon kasi nasanay na sila sa pechay dahil na din sa malapit kami
sa may palengke kaya yun na lang yung madalas na nabibili. Minsan nga e inutusan ko ung pamankin ko bumili ng pechay, natawa ako sa kwento nya sa usapan nila ng tindera. Ganito yun:

"Ate pabili nga po ng pechay."
"Magkano ba bibilhin mo?"
"Limang piso lang po, papakain ko lang po sa alaga ko?"
"Ano ba alaga mo?"
"Hamster po."
"O sige kunin mo na lahat to kasi mabubulok lang to dito."
Biglang sumingit sa usapan yung asawa...
"Ano ba gagawin nya dyan?"
"Papakain niya daw sa lobster!"

Bumalik yung pamangkin ko na nakangiti dahil naguwi sya ng halos kalahating sako ng pechay! Ayus, pwede nang magsalad fiesta ang mga daga! Ilang araw din nila inubus ang sandamakmak na pechay..pero ok lang kasi araw-araw naman silang busog. Medyo matagal na din kasi nung huli sila nakakain ng mga mamahaling pagkain para sa mga hamster. Minsan din kasi e tagtuyot sila. Kapag nakakalimutan namin pakainin, binabawian naman namin kinabukasan. Pero may malupit akong nadiskubre sa mga hamster ko.
Past time pala nila ang sex! Oo, kung ano man yang madumi na nasa isip mo ngayon e yan nga yon. At 3 segundo lang bago maglabas ng semilya ang lalake simula ng pagtatalik. At eto pa ang malupet, pagkatapos nang unang barurot, iikot lang ang lalake at ame ulet. hanggang sa magsawa sila!
Astig di ba? Kung ganun lang siguro ang mga tao e baka umaapaw na tayo sa dami dito sa mundo. Nakakatawa pa nga yung lalaking hamster ko e, alam mo ba na kada tapos nya e parang hihimatayin pa ata? Hindi ko alam kung dahil ba sa sarap o dahil sa tuwa o di kaya e dahil nasamahan ng gutom..hehe!
Pagkatapos ng ilang buwan ay nanganak na sila. Meron kasi akong 2 pares ng hamster at pinangalanan ko sila ayon sa kulay nila.
Brownie, Whitey, Blackie at Pogi..yung huli kc maganda yung kulay, tri-color...kaya pogi. Nanganak na nga sila at halos magkasunod lang.
Parehas 6 na maliliit at mapupulang bubwit ang inilabas nila. Pero sa kasamaang palad e walang nabuhay ni isa sa mga anak nila. Isa isang namatay, bawat araw isa ang namamatay.


Sa obserbasyon ko, dahil siguro sa unang anak nila yun e wala pa silang kaalaman sa tamang pagpapalaki ng mga anak nila. Dahil ang hamster ay maliksi at malarong alaga, hindi nila
masyadong napapadede ang mga anak nila. At kung may balak ka magalaga ng hamster at gusto mo magpalahi ng madami nito,eto ang mga tatandaan mo:

1. Wag mong gugutumin ang nanay na hamster dahil pwede nyang kainin ang anak nya. Tandaan mo na maliit lng yun at bite size lang ang tingin nila dun pagnagutom.
2. Kapag nanganak na ang hamster mo, kelangan mong ihiwalay ang lalaki dahil mas masiba ang lalaking hamster, natural na sa kanila na kumain ng baby hamster sa hindi ko malaman na kadahilanan.
3. Wag hahawakan ang mga baby hamster dahil pwedeng magiba ang amoy nito. Pwedeng kainin na ito ng nanay or baka pabayaan na lang sa iang tabi dahil sa pagaakalang hinsi kanya yun dahil naiba na nga yung amoy.
4. Wag sanaying kumain ng mga karne or ano mang uri ng lamang hayop.
5. Laging palitan ang kusot kapag sa tinggin mo e madmi na ito.
6. Siguraduhin na laging ma supply ng tubig. Dahil uhawin ang hamster na nagpapadede ng anak.
7. Laging tignan kung maayos ang pagkakahiga ng nanay na hamster Siguraduhing wala syang nadadaganang ana dahil pwede itong mamatay.
8. Wag gigisingin o gugulatin kapag natutulog ang mga hamster mo dahil tatapang ito at mahihirapan kang hawakan dahil baka mangagat.
Sa ngayon e yun pa lang ang pwede kong i-share sa inyo. Nakuha mo ba kung bakit ko nakumpara ang hamster sa mga squatter?